Komorebi

 

Vandaag begint met 

de eerste zonnestralen 

die door de mist breken,

dauwdruppels in het gras,

de geur van hout

met hier en daar een barst

in het verlangen naar gisteren.

Ik ontdoe mij nu voorzichtig

van jouw winterjas 

en zet mijn eerste stapjes in de onschuld.

Hier ben ik veilig onbekend,

dus langzaam hang ik de laatste restjes 

van jou terug in de kast.

 

Zou het nu dan ook eens mogen

dat iets nieuws me onthult

met niet anders dan waarheid voor ogen?

(uit: Verlangen//een hart dat heelt: Dauwdruppels)

(Komorebi, Japanese noun: "The sunlight that filters through the leaves of the trees.")