Iktsuarpok

Als een deuntje dat vastzit

in mijn hoofd

draag ik je met me mee

in dagen, vervaagd en verdoofd

doorheen alle kamers van mijn hart.

Ik draag je als mijn kleren

dicht op mijn huid en

als ik spreek, ben jij alle klanken

hopeloos, onsamenhangend, doch zacht.

 

Ik draag je met me mee

over hoge heuveltoppen

doorheen diepe dalen

tot in het midden van de Middellandse zee

zo ver, dat ik alleen nog maar kan verdwalen.

 

Ik draag je nu voorlopig nog

net als mijn zorgen

doorheen de verste uithoeken van mijn universum

zo dichtbij me

totdat er geen ons meer is in morgen.

(uit: Verlangen//een hart dat heelt: Begeerd)

(Iktsuarpok, Inuit noun: "The act of repeatedly going outside to keep checking if someone (anyone) is coming.")